- پارسال اين موقع ....در ظاهر روز خوبي بود.
- اگر از اتوبان حقاني در شب با سرعت بالا عبور مي كنيد و در لاين سرعت هم هستيد حتماً‌ مراقب چاله هاش باشيد كه مثل من توش نيافتيد و قالپاق ماشينتون در نياد و احتمالاً كمك فنرش داغون نشه. يعني واقعاً‌هيچ راهي نداره من پول خرابي احتمالي كمك فنر و از پيمانكاري كه داشته اونجا رو درست مي كرده بگيرم؟؟؟
- چرا هيچ كس نمي نويسه؟ كجاييد شماها؟

نظرات

‏پورپدر گفت…
لابد ما هم چغندر هستیم دیگه!جزو هیچ کی ام من؟!؟

خواهر من یک دفعه در پوش جوب اتوبان صدر باز بود و من با سرعت در حدی که عکس ماشین رو بگیرن افتادم توش! بعد دو سال پیش 7 تومن خرجش شد! نگران نباش! :-)
خرداد ۲۲, ۱۳۸۹ ۱۰:۴۲ بعدازظهر
‏Fiddler گفت…
اوكي...كامنت شما موجب بسي دلگرمي شد، با تشكر
خرداد ۲۲, ۱۳۸۹ ۱۱:۴۴ بعدازظهر
‏بللیی گفت…
والا من الان می خوام بنویسم...ولی متاسفانه دچار پیل زدگی و ف.ی.ل کردن و شدن و این جور افعال شدم!
الان اگه حرفام تو گلوم گیر کنه خفه شم بمیرم...کی پاسخ گوه!
من چطوری ***** اینا رو با جهانیان شر کنم!
خرداد ۲۴, ۱۳۸۹ ۱:۵۵ بعدازظهر
‏بللی گفت…
من ماشینو به درخت و بوته و اینا می مالونم!
کمک فنر مهم تره...یا اینکه بغلای ماشینت جوری باشه انگار با گاوآهن شخم خورده؟
کی پاسخ گوه؟!
خرداد ۲۴, ۱۳۸۹ ۱:۵۶ بعدازظهر
‏بللی گفت…
به نظرت اگه ادم اونجاش اون طوری باشه...بر جنبه های دیگه ی زندگیش هم تاثیر منفی میزاره؟ یا مهم نیست؟!

پیوست: اونجاش با اونجاش فرق داره...
این " اونجاش " از اون اونجاهایی که یارو میگه به اونجام رسیده

شایدم این اونجام استعاره از اینجام باشه...به هر حال کی پاسخ گوه؟
خرداد ۲۴, ۱۳۸۹ ۱:۵۹ بعدازظهر
‏بلللی گفت…
بالاخره کی پاسخ گوه؟
خرداد ۲۸, ۱۳۸۹ ۶:۱۷ بعدازظهر
ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

27 اسفند! تا ساعت 6 سر کار بودم و منتظر بودم فایل 170 مگیم تو "دراپ باکس" آپلود بشه و من با خیال راحت سال 93 از دفتر بیام بیرون که نشد و من لپ تاپ شرکتو زدم زیر بغلم و اومدم بیرون که سر فرصت گزارشو بفرستم و با خودم گفتم گور بابای گزارش! امشب به دست مدیریت نرسه کسی نمی میره. پس، فردا می فرستم :دی 28 اسفند! لپ تاپ و  زدم به برق، فایلو دوباره آپلود کردم و از خونه زدم بیرون که در48 ساعت باقی مونده به سال نو یه ذره به کارها و خرید ها و ....برسم و به خودم حال و هوای عید بدم. خرید عجله ای با مادر، انجام امور اداری با پدر و قرار یهویی با "ک" و "ه"  از دستاوردهای پنج شنبه بود. 29 اسفند! اتاقم گند بود، یه عالمه خرید داشتم هنوز! برای اعضای خانواده عیدی نخریده بودم، دیگه داشتم استرس می گرفتم، یه دوست  دیگه هم خرید هفت سین داشت که وسط بارون موفق شدیم کارهای اون و اکثرکارهای منو انجام بدیم. عصربرگشتم خونه و مشغول  تمیزکاری شدم. آخ که چقدر خونه تکونی دوست دارم! امسال از بس در عجله بودم که نشد به موسیقی گوش بدمو کار کنم اما در عوض فکرکردم، تخیل کردم، مرور کردم، آر
بیشتر بخوانيد

غم قورت داده شده

 چقدر سخته وقتی آدم ناراحته، غمشو بخوره و منطقی باشه، هر کسی حدی از تحمل رو داره و ظرفیت آدم‌ها اصلا قابل مقایسه نیست، چقدر سخته وقتی از دست عزیزترین‌هات ناراحتی، ناراحتی‌های گذشته رو مطرح نکنی و فقط رو موضوع پیش‌آمده تمرکز کنی و ذهنت و احساسات رو در دست بگیری، خیلی سخته
بیشتر بخوانيد

Adrenaline Addiction

متوجه ی بیماری م شدم احتمالاً تشخیصم صد در صد درست نیست اما به نظرم علتی که من کارهامو می ذارم دقیقه ی 95 فاینال می کنم و از این همه فشار کاری و تسک باز خوشم میاد احتمالا اعتیاد بیش از اندازه م به آدرنالینه....می تونه علت های دیگه ای هم داشته باشه اما بعد از 36 سال تازه چند هفته ست که اینو فهمیدم. یه کم راجع بهش خوندم دیدم اولین قدم اینه که مثل هر نوع اعتیادی دیگه قبول کنی که معتادی- بعد بخواهی که بذاری کنار و آخر سر هم اینکه اونجاهایی که این اعتیاد مضر هست رو شناسایی کنی و سعی کنی درمان کنی و گر نه با این سن و سال نمیشه کل عادت ها رو عوض کرد. خلاصه اینکه فیدلر هستم، یک معتاد 
بیشتر بخوانيد