نمی دونم من درست نگشتم یا واقعن نبود! نقد کنسرت علیزاده رو می گم. من که پیدا نکردم. اصلن نمی دونم مجله ها چی نوشتن دربارش اما به نظر من بهترین کنسرت امسال بود حتی از مال شجریان بهتر. ارکستر زهی اوکراین هم خوب بود فقط یکی دو جا حس کردم که جمله ها رو خوب نتونست ایرانی در بیاره و گر نه در کل خوب بود. کار "درویش" کلیدر بود که من اولین بار بود می شنیدم از کارهای مشابه ساخته شده توسط ایرانی ها (سمفونیک ) بهتر بود.من تو جشنواره مو سیقی های قبلی با اجرای ارکستر سمفونیک تهران کارهای "فرهت" و فکر کنم یکی از کامکارها رو شنیده بودم که خیلی به نظرم جالب نبود! همه ی ارکستر یه طرف جایی که ما نشسته بودیم یه طرف! تا حالا تو سالن مزخرف تالار کشور این قدر کیف نکرده بودم! ردیف هفتم صندلیه وسط.چشم تو چشم علیزاده،بسی حظ وافر بردیم.علیزاده هم که ماه بود مثل همیشه.یه حس خیلی خوب داشت که بتونی "نی نوا "، "ترکمن" و" عصیان" و از نزدیک بشنوی! فوق العاده بود .من که دیگه داشتم می رفتم رو سن.دوستام جلوم و گرفتن که آبروریزی نشه! مسعود شعاری رو که دیدم یاد کاردینال خود
پست‌ها
خوب بعضی وقت ها آدم سرش شلوغ میشه نمی رسه پست جدید بذاره. در مورد من،وقتی پستی نمی ذارم یعنی سرم شلوغه،وقتی برای خودم پست نمی ذارم اما برای بقیه کامنت می ذارم یعنی ذهنم درگیره و نمی تونم چیزی رو تولید کنم،وقتی نه پست می ذارم نه کامنت احتمالن یعنی اوضاع خیلی خرابه!!! و این چند وقته این قدر درگیر بودم که یکمی! حالم داره از خودم به هم می خوره.سرعت سر کار رفته بالا شدید!از 16 دی کارم عوض شد!دوباره تغییر! اومدم دفتر مرکزی!مثلن ارتقای شغل( قبلن گفته بودم؟) دو ماه، سه روز دفتر مرکزی بودم سه روز تو" واحد" مدیر بودم.فکر نمی کردم به این زودی بخوان کامل منو ببرن اون ور!باورم نمیشد به این زودی!به همین خاطر اصلن آمادگی ذهنی نداشتم.این بار حسم اشتباه کرد خب! هنوز کامل با اطرافم یکی نشدم.یه سری نگرانی،درگیری ذهنی، برام مونده از "واحد" و حجم کار زیاد پست جدید هم، مهلت فکر کردن و تسویه حساب ذهنی نمی ده. اوضاع زندگی شخصی که افتضاحه اما خیلی سعی م کنم "خانه و خانواده" رو درگیر نکنم اما به هر حال تو خونه خیلی" کمرنگ "شدم!باور کن خیلی سخته آدم جلوی چشم باشه تو کار هم
"ویولون زن روی بام من" دو ساله شد. شب یلدا دو ساله شد و من بیست و دو روزه که می خوام براش پست تبریک بذارم که یا نمی رسم یا نمی تونم لاگ آن کنم. اگه اشتباه نکنم این نود و یکمین پست فیدلره که برای دو سال یه حضور کمرنگ و نشون میده،اما از یه ویلون زن روی بام که مراقبه که خوب بنوازه و در عین حال از پشت بوم نیفته و گردن خودشو نشکونه نمیشه بیش از این انتظار داشت، مگه نه؟ بزودی با گزارشه تصویریه این چند وقته میام دو نقطه دی