غم قورت داده شده

نمی دونم من درست نگشتم یا واقعن نبود! نقد کنسرت علیزاده رو می گم. من که پیدا نکردم. اصلن نمی دونم مجله ها چی نوشتن دربارش اما به نظر من بهترین کنسرت امسال بود حتی از مال شجریان بهتر. ارکستر زهی اوکراین هم خوب بود فقط یکی دو جا حس کردم که جمله ها رو خوب نتونست ایرانی در بیاره و گر نه در کل خوب بود.
کار "درویش" کلیدر بود که من اولین بار بود می شنیدم از کارهای مشابه ساخته شده توسط ایرانی ها (سمفونیک ) بهتر بود.من تو جشنواره مو سیقی های قبلی با اجرای ارکستر سمفونیک تهران کارهای "فرهت" و فکر کنم یکی از کامکارها رو شنیده بودم که خیلی به نظرم جالب نبود!
همه ی ارکستر یه طرف جایی که ما نشسته بودیم یه طرف! تا حالا تو سالن مزخرف تالار کشور این قدر کیف نکرده بودم! ردیف هفتم صندلیه وسط.چشم تو چشم علیزاده،بسی حظ وافر بردیم.علیزاده هم که ماه بود مثل همیشه.یه حس خیلی خوب داشت که بتونی "نی نوا "، "ترکمن" و" عصیان" و از نزدیک بشنوی! فوق العاده بود .من که دیگه داشتم می رفتم رو سن.دوستام جلوم و گرفتن که آبروریزی نشه!
مسعود شعاری رو که دیدم یاد کاردینال خودمون افتادم شدید.نمیشه یه شب هم این کاردینال ما رو راحت بذاره!باورم نمیشه حدودن یه ماه پیش بود که رفتیم کنسرت،ای روزگار!
چقدر تئاتر دوست دارم و خوشحالم به جای اینکه هی فیلم مزخرف ببینم "کرگدن" و "مانیفست چو" رو دیدم.
کرگدن رو دوست داشتم به خاطر موضوعش.شدید موضوع به روزی بود و قابل درک.مرسی آقای" آییش".اصلن هم به نظرم کار ضعیفی نبود،شاید عالی نبوده باشه اما ضعیف نبود!
"چو" که ته خدا بود. یه کار فرمالیستی به تمام معنا. از اون کارهای پر تحرک عالی که شاید خیلی ها حالشون به هم بخوره که یه کارگردان از همه ی ابزارهای موجود در تئاتر استفاده کرده ولی من که از این جور کارهای شدید نمایشی خوشم میاد و نتونستم عاشقش نشم.
هیچ گونه نقد منفی راجع به این کارهایی که گفتم در حال حاضر پذیرفته نمی شود چون که به نظرم با این که همشون کار "اصل" نبودند اما شدید بدعت خیلی خوبی می تونن تو "ژانر" خودشون بذارن.
در ضمن دی ماه جشن جوانان محک هم بود که خیلی خوش گذشت.جای همه خالی!
در ضمن تر اینکه سرما خوردم و اصلن الان وقت سرما خوردن نیست و دلم یه خرید حسابی می خواد!