غم قورت داده شده

من معتقدم یه بلاگایی مسمومند، یه نت هایی رو نباید خوند، یه پست هایی رو نباید سراغشون رفت، حالا نظرشما رو نمی دونم. این قدر این روزا همش هی داریم می خونیم از همه جا که فکر کنم به سرعت هم داریم عوض می شیم، روزی 800 تا کلیپ می بینیم 500 تا نت ادبی و غیر ادبی و کمدی و خنده دار و ....اطرافمون و تو گودرمونو صفحه ی اصلی فیس بوکو ....هست که اصلاً وقت نمی کنیم بهشون فکر کنیم، سریع در لحظه تصمیم می گیریم، لایک می کنیم کانت می ذاریم یا شر می کنیم، سریع داریم عوض می شیم و این ترسناکه، حداقل برای من ترسناکه به نظرم معنی جملات مفهوم دار هم دارن عوض می شم، این قدر سرعت بالاست که همه چیز به سرعت کلیشه ای میشه و مفهوم واقعی خودشو از دست میده.

شاید یه راه حلش این باشه که هر روز نخوند، یا با فاصله خوند یا همه چیزو نخوند ...نمی دونم

پ.ن. برای من که بلاگ های مسموم معلومند چیان، این بلاگ های هم زبان های مستقر در خارج از کشوری که بلدن خوب سفر برن، خوب سفر نامه بنویسن و از امکانات خارج خوب استفاده کنن :) خوب منم عاشق سفر؛ هی هر روز دلم می خواد اون کتابفروشی توی پراگ و دیده باشم، کنار اون دریاچه ه بشینم و یا با اون آدم محلی ه حرف بزنم، درسته بسیار سفرباید و...سفر نامه خوندن خوبه و تجربه میاره و .... اما بذارید ما هم به زندگیمون برسیم، بذارید با خیال راحت با آدم های تو مترو حرف بزنیم، بریم تجریش دم رودخونه ی دربند و بریم شهر کتاب و هی هر روز یاد اون پراگ و لوزان و بوینس آیرس نباشیم، با تشکر.