من گفتم که دیگه فیلم دوست ندارم؟
خوب اشتباه کردم.امشب بادبادک باز و دیدم و یه عالمه اشکم دراومد.شما هام گریه کردید؟ یا من زیادی حساس شدم؟
-----------
من به کارام می رسم.من به کارام می رسم.من به کارام می رسم.کسی رو سراغ ندارید که با ماهی 50000 تومن مدیر برنامه های من بشه؟
-----------
یعنی میشه آدم عادت هاشو تغییر بده؟
-----------
فکرم مشغوله،خیلی هم مشغوله.باید بنویسم،باید ذهنم خالی بشه،باید برنامه هام منظم بشن
-----------
بدافند غیر عامل صلح آمیزترین شیوه ی دفاع است.هی من می خوام حرص نخورم،هی من می خوام حرف سیاسی نزنم،نمی ذارن که...
-----------
من خوب می شم.من خوب می شم.من خوب می شم

نظرات

‏ناشناس گفت…
اون پدافند غیر عامل رو من هنوزم نفهمیدم! به هرکی هم گفتم نفهمید!اینا کلا" خیلی باحالن! خودشونم نمیفهمن این چیه!
*
من حاضرم با ماهی 250 تومن مدیر برنامه هات بشم!!!
آبان ۱۱, ۱۳۸۷ ۱۱:۵۷ قبل‌ازظهر
‏ناشناس گفت…
chuneh nazan dige,hamun 50 tomano ghabul kon kheyresho bebin,ok ?fiddler
آبان ۱۱, ۱۳۸۷ ۱۰:۲۲ بعدازظهر
‏watermelooon گفت…
آقا من مدیر برنامه !!!!!
عالیه ام نو این زمینه به خداااااا .پی لیـــــــــــز .
----
من چون کتاب بادبادک باز رو خوندم ، دوس ندارم فیلمش رو ببینم.
آبان ۱۲, ۱۳۸۷ ۱۲:۰۷ قبل‌ازظهر
‏ناشناس گفت…
نه با کمتر از 250 راه نداره. بابا پوشک و شیرخشک و لباس بچه و اینا همه گرون شده! کمتر صرف نمیکنه!!!ولی مدیریتی برات بکنم که حض کنی!
آبان ۱۲, ۱۳۸۷ ۲:۱۹ بعدازظهر
‏ناشناس گفت…
واقعا از تعداد درخواست هایی که برای پذیرش شغل مورد نظر داده شده میشه پی برد که نرخ بیکاری نه تنها تک رقمی بلکه بی رقمیه!!
آبان ۱۶, ۱۳۸۷ ۱۱:۴۶ قبل‌ازظهر
ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

- خب خدا بگم این انگلیسار و چی کار کنه که این روزا آدم از صدای عطسه ی خودشم می ترسه، یعنی دیگه حتی نمی تونی بدون ترس و بدون فکر عطسه کنی و فکر کنم همون موقع که بعد از 40 دقیقه تلفن حرف زدن تو کوچه ی خونه ی مادربزرگ ترسیدم، این سرماخوردگیه شروع شد، یه چند روز مبارزه اما بعدش شروع شد. رسماً شنبه ی گذشته فکر میکردم که یکشنبه صبح و نمیبینم، حدود 5روز تو خونه افتادم اما زنده موندم، به قول دوستم خوکی بود؟؟ فک نکنم!(آخه دکتر نرفتم!). مچ نبود با علائمش اما منو خوب انداخت، خب از عوارض و معایب این خونه نشینی براتون بگم که فهمیدم من یکی تحمل زندان انفرادی و ندارم، یعنی به خاطر هیچ چیزی، هیچ دلیلی، هیچ اعتقادی حاضر به تجربش نیستم. دو اینکه وقتی مریضم غیر قابل تحملم (البته میدونستم، صحه گذاری شد)، کسی نباید باهام حرف بزنه. ایمیل، تکست، کتاب ok اما مکالمه اصلاً، یعنی مشکل اینجاست که نمیدونم وقتی کسی باهام حرف میزنه اون صداش چی داره که اذیتم میکنه، موسیقی خوبه ها اما حرف!!! فکرشم نکن، جوک میخوای تعریف کنی پایما، اما لحن صدا که نرمال میشه یا سوالی میشه نمیکشم، وقتی درد دارم هم همینطورم، برای تحمل درد ...
بیشتر بخوانيد
زندگیم شده بازی دمینو (domino). برنامه هامو منظم می کنم، کارهام مشخصه، اما برنامه، برنامه ی شلوغیه. برنامه ی روزانه ام به دیواره که هر کی هم که رد شد دید من خوابم بیاد برنامه رو نگاه کنه اگه وقتشه بیدارم کنه. کارهای روزانه ام شده مثل بازی دمینو. هر یه دمینو یکی از کارهاست: کلاس، کار، کلاس، کتاب، ورزش، غذا، خونه، فیلم، کار....همینطوری این دومینوهای سفید با خال های سیاه رو می چینم و می رم جلو، تو یه ردیف صاف هم نمی چینم، شکل می دم به چیدمان، یه جورایی از بالا مثل پیچ های جاده چالوسه، می ره جلو، زمان می گذره. در ظاهر همه چیز خوبه اما اون وسط ها خسته هم می شم به نظر من من اندازه ی دمینو ها نباید برابر باشه، همشون نباید یه قد باشند اما این "دمینو ست" رو من درست نکردم از کارخونه که اومده این شکلی بوده؛ همه یه اندازه، همه یه قد. گاهی خسته می شم، یکی از دمینوها رو میندازم، اون کارو انجام نمی دم، وقتی می افته می خوره به بغلی، اونم می افته می خوره به بعدی....می ره تا آخر ردیف، شانس بیارم دمینو اولی نزدیک ته ردیف باشه که تعداد دمینوهای افتاده کم باشه...یه کارو که انجام نمی دم برای جبران...
بیشتر بخوانيد

غم قورت داده شده

 چقدر سخته وقتی آدم ناراحته، غمشو بخوره و منطقی باشه، هر کسی حدی از تحمل رو داره و ظرفیت آدم‌ها اصلا قابل مقایسه نیست، چقدر سخته وقتی از دست عزیزترین‌هات ناراحتی، ناراحتی‌های گذشته رو مطرح نکنی و فقط رو موضوع پیش‌آمده تمرکز کنی و ذهنت و احساسات رو در دست بگیری، خیلی سخته
بیشتر بخوانيد