فیدلر و کنسرت های موسیقی

هر سال جشنواره ی موسیقی همزمان با امتحان های دبیرستان و دانشگاهم بود.
امسال که فارغ از این مسائل بودم از چند ماه قبل برای این رخداد بزرگ خودم و آماده کرده بودم که با وجود اوضاع نامناسب توزیع بلیط و درگیریهای خودم و عدم وجود همراه در ساعات مورد احتیاج من بالاخره موفق به شرکت در رسیتال پیانو و ویولون و ارکستر سمفونیک تهران شدم.
اگه فهمیدید خاچیک بابایان جایی برنامه داره خودتون و در عرض 3 سوت به اونجا برسونید.
این آدم فوق العادس. اولین قطعه با پیانو شروع شد و پس از چند لحظه خاچیک شروع کرد و در اون لحظه بود که
به عنوان a fiddler on the roofبا دیدن a fiddler on the stage چسبیدم به سقف سالن رودکی. البته ناگفته نماند که پس از اتمام برنامه به همراهی دوست عزیز سری به کافی شاپ موردعلاقه و سپس به baskin robins زدیم که موجب حظ بیشتر شد.
آقا هر چی برنامه ی اول به ما چسبید برنامه ی ارکستر سمفونیک حالمو گرفت. علتش این بود که من شدیدن منتظر یک برنامه ی کلاسیک خوب بودم که با یک برنامه ی کاملن ایرانی متوسط روبرو شدم.
نتیجه ی اخلاقی اینکه بچه جان قبل از رفتن به یک کنسرت ریز برنامشونو بگیر و به اسمو سابقشونم اکتفا نکن. شاید از شانس تو بخوان نوآوری داشته باشند که به مذاق تو خوش نیاد. این جوری از هر چی هم ایرد نمیگیری و وسط اجرا هی با دوستت حرف نمی زنی و به رهبر بیچاره هم نگاه غضبناک نمی ندازی.
(البته با عرض احترام به آقای نادر مشایخی)
با این اوضاع و احوال نتونستم در جشنواره ی تئاتر شرکت کنم هر کی میره جای منو خالی کنه.
خدایا پیلیز خاچیک و چکناواریان و امثالهم را با برنامه های بیشتر و بهتر درسال جدید به ایران اعزام بدار.آمین

نظرات

‏ناشناس گفت…
man jaye to boodam ghesmate shaar va baskin robinsesho bishtar mikardam,baram hayajan angiz tar bood.alanam helpam konin Riazi2 o Moaadelat yadam bedin b jaye in harfa.
دی ۲۵, ۱۳۸۵ ۱۱:۳۳ بعدازظهر
‏MisS nc گفت…
با کدوم دوستت رفته بودی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟
دی ۲۶, ۱۳۸۵ ۲:۵۹ بعدازظهر
‏ناشناس گفت…
خوبی فیدلر جونم؟
خاچیک بابایان کیه؟ من تا حالا اسمشو نشنیده بودم. ایرانیه؟ گروه ارکستر کامل داره یا تک نوازه؟ خودش هم آهنگ سازه؟ مثل چکنواریان؟
خوش به حالت. چه قدر دلم می خواد یه کنسرت خوب می رفتم
برنامه کنسرت ها رو از کجا گیر میاری؟؟
دی ۲۶, ۱۳۸۵ ۶:۴۲ بعدازظهر
‏ناشناس گفت…
سلام! دیدی مارو خونه ات دعوت کردی نمردی؟!؟؟ بدبخت!؟ گدا؟! موسیقی از اینا حالیم نمیشه...من موسیقی سنتی خراسان و از ای اقاها که با لباس محلی میان می خونن دوست می دارم! بعدشم متالیکا و عباس قادری! کاش کنسرت عباس قادری بزارن!
فیلم ها رو دیدی؟ کارتون ها رو چی؟! دوست می داشتی؟ این حسین که اینجا نظر میده..همون حسینه گابوه!؟ داداشته؟!
راستی من فکر میکردم این مالدینی گور به گور شده بنده خدا..ولی دیدم هنوز داره تو میلان بازی میکنه! واقعا که.
بعدشم یادته من یه مشکلی داشتم که بسی نگران بودم!؟؟؟ حل شد!
دی ۲۷, ۱۳۸۵ ۹:۱۲ بعدازظهر
ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

- خب خدا بگم این انگلیسار و چی کار کنه که این روزا آدم از صدای عطسه ی خودشم می ترسه، یعنی دیگه حتی نمی تونی بدون ترس و بدون فکر عطسه کنی و فکر کنم همون موقع که بعد از 40 دقیقه تلفن حرف زدن تو کوچه ی خونه ی مادربزرگ ترسیدم، این سرماخوردگیه شروع شد، یه چند روز مبارزه اما بعدش شروع شد. رسماً شنبه ی گذشته فکر میکردم که یکشنبه صبح و نمیبینم، حدود 5روز تو خونه افتادم اما زنده موندم، به قول دوستم خوکی بود؟؟ فک نکنم!(آخه دکتر نرفتم!). مچ نبود با علائمش اما منو خوب انداخت، خب از عوارض و معایب این خونه نشینی براتون بگم که فهمیدم من یکی تحمل زندان انفرادی و ندارم، یعنی به خاطر هیچ چیزی، هیچ دلیلی، هیچ اعتقادی حاضر به تجربش نیستم. دو اینکه وقتی مریضم غیر قابل تحملم (البته میدونستم، صحه گذاری شد)، کسی نباید باهام حرف بزنه. ایمیل، تکست، کتاب ok اما مکالمه اصلاً، یعنی مشکل اینجاست که نمیدونم وقتی کسی باهام حرف میزنه اون صداش چی داره که اذیتم میکنه، موسیقی خوبه ها اما حرف!!! فکرشم نکن، جوک میخوای تعریف کنی پایما، اما لحن صدا که نرمال میشه یا سوالی میشه نمیکشم، وقتی درد دارم هم همینطورم، برای تحمل درد ...
بیشتر بخوانيد
زندگیم شده بازی دمینو (domino). برنامه هامو منظم می کنم، کارهام مشخصه، اما برنامه، برنامه ی شلوغیه. برنامه ی روزانه ام به دیواره که هر کی هم که رد شد دید من خوابم بیاد برنامه رو نگاه کنه اگه وقتشه بیدارم کنه. کارهای روزانه ام شده مثل بازی دمینو. هر یه دمینو یکی از کارهاست: کلاس، کار، کلاس، کتاب، ورزش، غذا، خونه، فیلم، کار....همینطوری این دومینوهای سفید با خال های سیاه رو می چینم و می رم جلو، تو یه ردیف صاف هم نمی چینم، شکل می دم به چیدمان، یه جورایی از بالا مثل پیچ های جاده چالوسه، می ره جلو، زمان می گذره. در ظاهر همه چیز خوبه اما اون وسط ها خسته هم می شم به نظر من من اندازه ی دمینو ها نباید برابر باشه، همشون نباید یه قد باشند اما این "دمینو ست" رو من درست نکردم از کارخونه که اومده این شکلی بوده؛ همه یه اندازه، همه یه قد. گاهی خسته می شم، یکی از دمینوها رو میندازم، اون کارو انجام نمی دم، وقتی می افته می خوره به بغلی، اونم می افته می خوره به بعدی....می ره تا آخر ردیف، شانس بیارم دمینو اولی نزدیک ته ردیف باشه که تعداد دمینوهای افتاده کم باشه...یه کارو که انجام نمی دم برای جبران...
بیشتر بخوانيد

غم قورت داده شده

 چقدر سخته وقتی آدم ناراحته، غمشو بخوره و منطقی باشه، هر کسی حدی از تحمل رو داره و ظرفیت آدم‌ها اصلا قابل مقایسه نیست، چقدر سخته وقتی از دست عزیزترین‌هات ناراحتی، ناراحتی‌های گذشته رو مطرح نکنی و فقط رو موضوع پیش‌آمده تمرکز کنی و ذهنت و احساسات رو در دست بگیری، خیلی سخته
بیشتر بخوانيد