حساس شدم این روزا....نه اینجوری بگم بهتره، برگشتم به دوران حساسیت هام، با این که تو گذشته زندگی کردنو دوست ندارم اما یه سری عادت ها، کارهای نا تموم گذشته و خط فکری گذشته رو آوردن بالا رو دوست دارم. یه دوره حساس بودم به حرف زدن ها، به عادت های اطرافیانم، به اینکه کی چطوریه، مثبت هاش چیه، منفی هاش چیه....نمی دونم خوبه یا بده اما برای من خوب بوده....باعث میشه خودمو دوباره بسنجم، یه عادت های بدی رو ترک کنم، یه کارایی رو یا ادامه بدم یا تموم کنم، شاید اثر پاییز بوده و اول مهر که به من قدرت حرکت میده. حساس شدم به کلمه ها، به اینکه زن ها چقدر هنوز تو ایران جایی که باید باشند نیستن و چقدر تو محیط کار و خونه مردهایی که عاشقشون هستیم (دوست، همسر، برادر، پدر و ...) بدون اینکه حواسشون باشه قالب روشنفکریشون سر مسئله ی زنان شکسته و ترک-داره. اینکه چه جامعه ی سطح بالای اطرافت غافل از تبعیض های خورده-ریزه و چه ناراحت کننده ست که در عین دردآور بودن، مشکلات به چشم نمیان. خیلی با نمک حس و حالم مصادف شد با این داستان Metoo# و اینکه فکر کنم حالا حالا ها جا داره و شاید کلمه ی درست این باشه که هموز باید مبارزه کرد.
پ.ن. یه مقاله خوندم تو لینکدین که نویسنده ی زنش متوجه شده بود زن های شرکتشون خیلی زیاد از کلمه ی Just استفاده می کنن تو مواقعی که نباید و این مفهوم اجازه گرفتنی رو میده جایی که زن ها باید دستور می دادن یا درخواست جدی می کردن. این کلمه زن ها رو می آورده تو منطقه ی ضعف. در حین خوندن مقاله می زدم تو سرم که خاک بر سرم منم همینجوری حرف می زنم، از اون روز هی مواظبم و Just ها Just-طور های جمله هامو دارم حذف می کنم، یه ایمیلو چند بار پاک می کنم اما بدون Just می فرستم می ره.
نظرات