غم قورت داده شده

خب صبح روز انتخاباته و من هنوز نمی دونم رای می دم یا نه....

نسبت به هر سال دیگه کمترین درگیری رو تو انتخابات داشتم، نه اینکه بی خبر باشم اما خیلی تفریحی خبر خوندم، مناظره ها و سخنرانی ها خیلی حوصله سر بر بعضاً هم اعصاب خورد کن بودند به نظرم، نمی شد کامل ببینمشون، کاندیدایی صلاحیت دار شدند که به نظرم خیلی مزیت رقابتی خاصی برای رییس جمهور شدن ندارند، یا بلد نیستند یا نخواستند مزیت رقابتی درست درمونی داشته باشند، اصولاً به نظرم رییس جمهور تو این دوره زمونه نمی تونه مثل محسن رضایی باشه که از روزی که ثبت نام ها شروع شد تازه سر و کله ش پیدا بشه. از بین همه شون فقط قالیباف از تریبون شهردار بودنش خوب استفاده کرده، اونم تا قبل از اسم نویسی! کار کرده اسم خودشو جا انداخته، پاچه شلوار بالا زده، تونل ساخته، حواسش بوده هر کارشو چه جوری تو سطح شهر پخش کنه....اما خب بعدش خیلی خوب عمل نکرد به نظرم به هر حال جا داره از مشاورانش تفدیر بشه :)

به هر حال در همین اوضاع بی خبری بنده، تقریباً به سخرانی همه ی دوستام  له و علیه شرکت در انتخابات گوش دادم و به نظرم حرف برادر جزقله؟ عزیزم که می گه رای دادن هدف دار مهمه! درسته و به دلم نشسته اما هنوز شناسنامه به دستم نکرده....

دروغ چرا نگرانم، نگران اینکه به برادره چه جوری بگم که به این راحتی نیست که تو هدفدار رای بدی و خوشحال باشی...بازی نمی تونه به این سادگی باشه، هر چند به نظر می رسه این سری رای دهنده ها توقع معجزه (شمردن رایشون) رو ندارند در نتیجه سرخوردگی کمتر میشه اما به هر حال به نظرم اصلاحات در خطر جدی نابودیه! یک چون خیلی ریسک کرده و داره رای آدم های نا امید رو جمع می کنه و پررو-وار ضمنی ادعا می کنه که  88 مردم به خاطر اصلاحات اومدن تو خیابون. دو چون اگه برنامه ی درست درمون نداشته باشه در صورت انتخاب احتمالی عمراً دیگه بتونه خودشو جمع کنه....

انی وی...من برم سر کلاس که امروز به جز انتخابات دلشوره ی این درس تحقیقات بازاریابی رو هم دارم چون ارائه داریم، اتماس دعا +لبخند ملیح