غم قورت داده شده

چند وقت پیش یه مقاله خوندم در مورد خواب و خوابیدن، توش می گفت که از خواب نباید زد، هر انسان بالغ به حدود 6 تا 8 ساعت خواب در شبانه روز احتیاج داره حالا اگه این واقعیت و نادیده بگیره بعد هی کمتر بخوابه و فکر کنه دیگه موضوع حله اشتباه می کنه، بالاخره باید جبران این کم خوابی رو بکنه

حالا این که این واقعیت چقدر در مورد خوابیدن من صادقه رو بذاریم کنار، جدیداً متوجه شدم این قانون در مورد دخل و خرج منم صدق می کنه،  چند وقت سعی کردم  شرایط اقتصادی و در نظر بگیرم، با توجه به جیبم و گرونی ها خرج کنم، سعی کردم پس انداز کنم و خرج های همیشگی رو کم کنم اما بی خبر بودم که هر چقدر هم از خرید و خرج کردن برای رفاهت بزنی و اندک پس اندازی جمع کنی باید مطئن باشی  که حتماً روزی می رسه که باید همه ی اون یا بیشترشو برای خودت خرج کنی! تو جز جماعتی نیستی که با قناعت پولدار میشن، جز جماعتی نیستی که با کار تو ساعت کاری زیاد پولدار می شن (نمیشه که از ساعت   تفریح و اسنراحت زد) باید یه کاری کنی تو ساعت معین درآمدت بره بالا بدون اینکه از خوشحالی های  کوچیک و بزرگ بزنی، بدون این که از کتاب و کنسرت و  ورزش بزنی،  چون که تجربه ثابت کرد به راحتی همه ی پول های جمع شده می تونه خرج تراپیست و امثالهم میشه

پ.ن.1. می دونم یه کم پست بوی مرفه بی درد بودن میده، اما واقعاً اینجوری نیست،  دریغ از یه پول سیاه!  آدم ولخرج و حیف و میل کردن پول نیستم، جون می کنم ، زیر خط فقر زندگی می کنم اما به این باور رسیدم که اگه زندگیم تک بعدی  روحم صدمه می بینه، دیگه خودم نیستم....مثل این روزا

پ.ن.2. باید برم سراغ این مقاله آبکی ها ی تو یاهو! از اینا که می گه چه جوری یه آب باریکه درآمد داشته باشید اما  هم پس انداز کنید هم از رفاه نسبی برخوردار باشید :پی، خدا رو چه دیدی شاید این محقق ها صدای امثال منو زودتر از این حرفا شنیده باشن