هوای امروز تهران بسیار غریب بود؛ مگه نه؟ عادت کردم تو این هوای قاطی و خل و چل بهاری هی یه چشمم به کوه باشه و مانیتور کنم که اون بالا چه خبره!؟ سایه ی ابر کجا افتاده یا کی آفتاب شد. به قول یکی از دوستام هی به جای مترو سوار تاکسی میشم که بتونم حتی تو تاکسی هم کوه رو ببینم. حالا امشب همین کوه همین هوا باعث شد سر حرف باز بشه و یکی از سخت ترین بحث هامونو باهام شروع کنه، می دونه از چیا فرار می کنم بهش گفتم از چیا نپرس، اما زهی خیال باطل! ساده لوحانه ست اگه فکر کنم بدون حل شدن میشه ساکت موند. بهتون گفتم دارم ام بی ای می خونم؟؟؟ گفتم این ترم درس سخت "مذاکره" رو داریم؟؟ امشب یکی ازسخت ترین مذاکره های زندگی مو انجام دادم، چون از خودم گفتم از اعتقادم گفتم، از آدم های مهم زندگی م گفتم، مخالفت شنیدم، قضاوت شدم، پسم زد، بهش مودبانه پریدم، مودبانه تر به همه چیز **د اما آخرش گفت باشه! چرا حس پیروزی ندارم؟؟؟؟ چرا خوشحال نیستم؟؟؟ چرا نفس راحت نمی کشم؟؟؟ شاید چون به این "باشه" مطمئن نیستم ،شاید چون اصلاً به نیت برد نرفتم، شاید چون این قدر خسته م که بردی حس نمی کنم. الان خالی خالی م! به نظرم تنها دلیل این "باشه" دوستی چند سالمونه. تا کی می خواد تضمین کننده باشه نمی دونم!
27 اسفند! تا ساعت 6 سر کار بودم و منتظر بودم فایل 170 مگیم تو "دراپ باکس" آپلود بشه و من با خیال راحت سال 93 از دفتر بیام بیرون که نشد و من لپ تاپ شرکتو زدم زیر بغلم و اومدم بیرون که سر فرصت گزارشو بفرستم و با خودم گفتم گور بابای گزارش! امشب به دست مدیریت نرسه کسی نمی میره. پس، فردا می فرستم :دی 28 اسفند! لپ تاپ و زدم به برق، فایلو دوباره آپلود کردم و از خونه زدم بیرون که در48 ساعت باقی مونده به سال نو یه ذره به کارها و خرید ها و ....برسم و به خودم حال و هوای عید بدم. خرید عجله ای با مادر، انجام امور اداری با پدر و قرار یهویی با "ک" و "ه" از دستاوردهای پنج شنبه بود. 29 اسفند! اتاقم گند بود، یه عالمه خرید داشتم هنوز! برای اعضای خانواده عیدی نخریده بودم، دیگه داشتم استرس می گرفتم، یه دوست دیگه هم خرید هفت سین داشت که وسط بارون موفق شدیم کارهای اون و اکثرکارهای منو انجام بدیم. عصربرگشتم خونه و مشغول تمیزکاری شدم. آخ که چقدر خونه تکونی دوست دارم! امسال از بس در عجله بودم که نشد به موسیقی گوش بدمو کار کنم اما در عوض فکرکردم، تخیل کردم، مرور کردم، آر
نظرات