چند وقته که بدون وی. پی. ان از اینتر نت استفاده نمی کنم، یعنی تا کامبیز رو روشن می کنم وی. پی. ان رو هم راه می ندازم. صفحه های بدون عکس، پیغام های مداوم از طرف ج. اسلامی که به نام قانون نصف صفحه رو نمی شد دید خسته ام کرده بود. فیلتر شکن ها هم که سرعتمو کم می کردن و با این سیستم من که هم زمان هشتصد ها صفحه رو باز کنم نمی خونن. به شدت به خارجی ها حسودیم می شد و احساس تو غار بودن و داشتم اما خدا رو شکر الان بهترم تا حالا ببینم تا کی این داستان ادامه پیدا می کنه.
الان خب اینترنت داره باهام مثل یه شهروند کانادایی گاهی اوقات هم آمریکایی برخورد می کنه و البته من بعد از یه مدت دوباره دپرس شدم، چون گوشه ی همه ی صفحه ها مخصوصاً فیسبوک اصرار دارن به خانم های کانادایی/ آمریکایی لباس های خوشگل مجانی بدن (فیری سمپل) بعد اون وقت من محرومم :(. امیدوارم اون شهروند های عزیز که می تونن از این حق مسلمشون استفاده کنن.
حالا این وسط امکاناتم رفته بالا، بعد گاهی گیج می خورم حسابی. مثلاً ویندوزم ویستاست، برای انتی ویروس از مایکروسافت سکیوریتی استفاده می کنم، گوگل کلندرو به جای یاهو فعال کردم، گوگل کروم استفاده می کنم اما هم چنان همه جا آدرس یاهو ای میل م رو می دم. خلاصه به قول یه دوستی برند لویالتی در حد صفره اما خب زندگی با گیجی خاصی داره می گذره.
شما چه خبر؟
پ.ن.1. عاشق هوای دیوانه ی این روزهام.
پ.ن.2. چقدر ناراحتم که آقایون کلاس بادی کامبت ندارن تو ایران، کلاً همه ی آدم هایی که این ورزش رو تجربه نمی کنن دارن اتفاق بزرگی رو از دست می دن :). اینم لینک سایتش که یه کم وسوسه بشید: http://www.lesmills.com
نظرات