غم قورت داده شده

تبریز:

شش روز در تبریز تجربه ی جالبی بود، تا حالا تو شهری نبودم که فارسی زبان اولش نباشه، رسماً یه مملکت دیگه اس. زبان دیفالت ترکی/ آذری ست ( آخر سر من متوجه نشدم فرق اینها در چیه!) مردم رسماً باهات ترکی حرف می زنن و اصلاً شک هم ندارند که ممکنه متوجه نشی، تو آژانس/ داروخانه (بله بله من در تبریز هم داروخانه می رم)/ موزه/ مغازه.....خب خدا رو شکر ظاهری هم متفاوت به نظر نمی اومدم در نتیجه تا مثل عقب افتاده ها نگاهشون نمی کردم هم چنان با زبون خودشون با من حرف می زدن :)

این سفر از تجربه ی هواپیماش خوب و عجیب بود. اول اینکه تا حالا فوکر سوار نشده بودم دوم اینکه تا حالا کنار انسان به این جالبی نشسته بودم، یه خانم تبریزی که در تهران زندگی می کرد کنار من نشسته بود و اصلاً نذاشت 50 دقیقه ی پرواز برای من به سکوت بگذره :) من الان دقیقاً بیشتر ماجراهای خانوادگی شونو، وضعیت مالی و س.ک.س لایف پسرشو می دونم، البته آخر سر نفهمیدم می خواست منو با پسرش آشنا کنه چون به نظرش من دختری " مناسب با معیارهای ازدواج از نگاه اون" بودم یا اینکه فقط دوست داشت حرف بزنه. جاتون خالی بود.

هتل: من همیشه وقتی می خوام هتل برم دو تا نگرانی دارم، یکی این که سیستم اینترنتشون چطوریه دوم اینکه وضعیت اتو و خشکشو ییشون چی میگه. متاسفانه این هتل هم تو اتاق وایرلس نداشت باید میرفتیم تو کافی نت، کلی با مسافرهای دیگه به این سیستم فش دادیم و دوست شدیم با هم و به من کمک می کردن تا با امکانات عجیب غریب اونجا کنار بیام و بتونم دو تا پیرینت بگیرم برای کارم.

از قبل بهم هشدار داده بودن که مردم تبریز مثل یزدی ها قربون صدقه ات نمی رن آماده باش. خب واقعاً به اندازه ی یزدی ها تعارفی نبودند اما تعداد زیادی دوست جدید پیدا کردم و برای تابستان هم دعوت شدم که دوباره برم، اما خودشون هم اعتراف کردند که خیلی نگاه مثبتی به فارس ها ندارن متاسفانه. من که تلاش کردم نماینده ی خوبی در تبریز باشم ایشالا که با تلاش های من مناسبات بین دو قوم رو به بهبودی بذاره D:

تبریز شهر بزرگیه، هر چند من فرصت نداشتم جاهای دیدنی شهر رو ببینم، اما اوقات خوبی رو در خیابان ولیعصر و مراکز خرید و موزه ی شهریار و بازار تبریزو.. گذروندم. به خانم های جمع پیشنهاد میدم حتماً لباس جنس ترک از تبریز بخرید قیمت ها به مراتب از تهران ارزون تره، هم چنین تواضع فراموش نشه، فروشنده های گلی داره. :)