- هنوز برنامه ي زيباسازي سطح شهر تهران رو جدي مي گيرم در نتيجه يكي دو هفته پيش با بللي رفتيم آرايشگاه و الان ما مثل شب عيديم و سطح شهر تهران زيبا شده:) نگار كه اون موقع سفر بود نشد باهاش هماهنگ كنم اما مطمئنم خودش پيگيره :) در ضمن به امر مهم مانيكور پديكور هم پرداختم كه چيزي از قلم نيفتاده باشه، در ادامه زيباسازي فصلي هم رفتم استخر اما به طرز مسخره اي آفتاب سوخته شدم و دو سه روز كرم آلفا بود كه مي زدم، تمام زندگيم هنوز بوي آلفا ميده، اما خدا رو شكر به خير گذشت. :) شما آقايون هم بياييد مثل شب عيد باشيد ديگه، موهاتونو كوتاه كنيد، رنگ كنيد!!!! و استخر بريد :) مهم اينه كه همه اول فصل زيبا باشند.
- خب خدا رو شكر يه چند تا اتفاق خوب داشتيم، يه عروسي رفتيم و دخي خاله ي عزيزم هم نامزديش بود، نكته ي جالب قضيه اين بود كه بعد از مدت ها رفتم عروسي در فاميل پدري، خيلي هم سعي داشتم برم با همه معاشرت كنم و براي خانواده غرورآفرين باشم به قول بللي. فكر كن دارند آدم ها رو به من معرفي مي كنن ميگن اينم دختر "ن" هستش، من مي گم "ن" كيه؟؟؟ همه مي گن اي بابا "ن" ديگه "ن". منم گفتم مينا جون "ن" برادر شماست؟؟؟؟ و در اون لحظه جمعيتي تركيد....مادر نجاتم داد در گوشم گفت "ن" همون آقاي افغاني كه....خب البته من خيلي پررو هستم و خوب خودمو نگه داشتم ولي از درون شديد مردم از خجالت به خاطر گندي كه زدم. يا مثلاً اومدم حال اون خانم پير رو بپرسم تا اومدم بگم خب آقاي دكتر چطورند پدر نجاتم داد اين سري برگشت گفت خدا آقاي دكتر و بيامرزه!!! و قس عليهذا..... در همين راستا من ديگه خفه شدم و حال كسي رو نپرسيدم و تصميم گرفتم چشم هاي كورمو باز كنم و آدم ها رو با دقت بيشتري ببينم كه ايراني و افغاني و از هم تشخيص بدم و كلاً قدرت شناسايي خوشاوندان و اقوام رو بالا ببرم.
- يه نتيجه ي مهم ديگه اي هم كه اين عروسي داشت اين بود تصميم گرفتم كه ديگه به سنگيني گذشته عاميانه صحبت نكنم، ديگه شورش و درآوردم و از تمام امكانات مكالمه ي عاميانه استفاده كردم، ديگه بسه. از اين به بعد مثل آدميزاد صحبت مي كنم، مثل اون دختر 15/ 16 ساله كه بيشتر عمرشم ايران نبوده اما فارسي سليس! صحبت مي كرد، تنوع چيز خوبيه ديگه...از اين به بعد غلظت عاميانه م كم ميشه ايشالا :)
- خب خدا رو شكر يه چند تا اتفاق خوب داشتيم، يه عروسي رفتيم و دخي خاله ي عزيزم هم نامزديش بود، نكته ي جالب قضيه اين بود كه بعد از مدت ها رفتم عروسي در فاميل پدري، خيلي هم سعي داشتم برم با همه معاشرت كنم و براي خانواده غرورآفرين باشم به قول بللي. فكر كن دارند آدم ها رو به من معرفي مي كنن ميگن اينم دختر "ن" هستش، من مي گم "ن" كيه؟؟؟ همه مي گن اي بابا "ن" ديگه "ن". منم گفتم مينا جون "ن" برادر شماست؟؟؟؟ و در اون لحظه جمعيتي تركيد....مادر نجاتم داد در گوشم گفت "ن" همون آقاي افغاني كه....خب البته من خيلي پررو هستم و خوب خودمو نگه داشتم ولي از درون شديد مردم از خجالت به خاطر گندي كه زدم. يا مثلاً اومدم حال اون خانم پير رو بپرسم تا اومدم بگم خب آقاي دكتر چطورند پدر نجاتم داد اين سري برگشت گفت خدا آقاي دكتر و بيامرزه!!! و قس عليهذا..... در همين راستا من ديگه خفه شدم و حال كسي رو نپرسيدم و تصميم گرفتم چشم هاي كورمو باز كنم و آدم ها رو با دقت بيشتري ببينم كه ايراني و افغاني و از هم تشخيص بدم و كلاً قدرت شناسايي خوشاوندان و اقوام رو بالا ببرم.
- يه نتيجه ي مهم ديگه اي هم كه اين عروسي داشت اين بود تصميم گرفتم كه ديگه به سنگيني گذشته عاميانه صحبت نكنم، ديگه شورش و درآوردم و از تمام امكانات مكالمه ي عاميانه استفاده كردم، ديگه بسه. از اين به بعد مثل آدميزاد صحبت مي كنم، مثل اون دختر 15/ 16 ساله كه بيشتر عمرشم ايران نبوده اما فارسي سليس! صحبت مي كرد، تنوع چيز خوبيه ديگه...از اين به بعد غلظت عاميانه م كم ميشه ايشالا :)
نظرات