غم قورت داده شده

حالا که جو اینجا ورزشی شده بذار از تجربه ی یوگا م بگم؛ اولین تاثیر یوگا رو تو روزهایی دیدم که تازه یوگا می کردم و کارم هم زیاد بود، هر چی تجربه ام بیشتر می شد با یوگا می دیدم اشتهام برای فست فود و ساندویچ و پیتزا و امثالهم کمتر میشه و این نتنها برای خودم بلکه برای کسایی که منو هم می شناختن عجیب بود، خیلی جالب بود واقعاً دوست نداشتم غذای اون تیپی بخورم، هر چی غذا کم چرب تر بود بیشتر باهاش حال می کردم، ترم بعدی صبح زود با مامان می رفتیم یوگا وقتی بر می گشتیم من وحشتناک گرسنه بودم و باید یه صبحانه ی مفصل می خوردم و ترم های بعدی......این دفعه بعد از هفت هشت ماهه که دارم دوباره با کلاس یوگا می کنم نه تنها و خیلی خیلی دوسش دارم، اولاً چون مربی مون فوق العادست و دقیقاً می دونه داره چی کار می کنه با اینکه خیلی جوونه ثانیاَ که وقتی درست حسابی با کلاس یوگا می کنم و تاثیراتشو رو می بینم مطمئن می شم که می تونم به بدنم به حس هام و علامتاشون اعتماد کنم، وقتی گرسنه هستم می خورم وقتی اشتهایی برای یه غذای خاص ندارم سمتش نمی رم و الان تو این کلاس بیشتر دارم تاثیرات روحی شو می بینم، وقتی توی ساده ترین حرکت ها عجله می کنم وقتی دستم زود خسته میشه وقتی تو شاواسانا (بدن بی جان) انقباض گردنمو نمی تونم آزاد کنم می فهمم که باید به بدنم اعتماد کنم، داره بهم میگه مشکلش چیه و من چه بلاهایی سر اونو خودم آوردم و خوبیش اینه که وقتی می فهمم مشکل چیه راحت باهاش کنار میام، قربون صدقه ی خودمو و اعضا جوارحم می رم و عذر خواهی می کنم از خودم به خاطر این مشکل ها و خودمو می بخشم و سعی می کنم برطرفش کنم هر چند می دونم که آخرشم هم شاید آدمی نباشم که سریع مشکل و حل کنم اما همین که شناختم داستان از کجا آب می خوره یعنی که نصف راه و رفتم، یعنی دفعه ی بعد حواسم بیشتر جمعه، یعنی دفعه ی بعد حداقل راهشو بلدم که بذارم هر چی اون تو هست بریزه بیرون و تلنبار نشه، لپ کلام اینکه یوگا به من کمک کرد با روح و بدنم ارتباط پیدا کنم، به من کمک کرد تا بدنمو بشناسم، به من از خودم آگاهی داد، شاید هر کسی بتونه با هر ورزش یا راه دیگه به این آگاهی برسه (خب به من بگید راه های دیگ چیه شاید به درد خورد) اما برای من با یوگا اتفاق افتاد. (این داستان تکراریه ، احتمالاً هزار بار براتون گفته بودم اما دوس داشتم اینجا کامل ثبت بشه)