غم قورت داده شده

برقراری یه رابطه اصلاً کار راحتی نیست، یا این روزها اصلاً چیزه راحتی نیست....منظورم رابطه ی عشق و عاشقی نیست دارم کلی حرف می زنم. از برقراری ارتباط با سپور (فکر کنم تا حالا این کلمه رو ننوشته بودم) محل و سلام علیک باهاش دارم میگم تا رابطه ی نزدیک با دوست و عاشق و فامیل...منظورم شروع کردن رابطه نیست منظورم شکل دادن یک رابطست، منظورم موندن تو یه رابطست...برای خیلی ها شروع کردن رابطه سخته برای خیلی ها نگه داشتن رابطه، بعضی ها first impression خوبی دارن زود یخ و میشکونند بعضی ها دیرتر...رابطه ها جنبه های زیادی دارند من الان میخوام راجع به dark side رابطه ها حرف بزنم، راجع به قیافه ی زشتی که یه رابطه میتونه داشته باشه، اصلاً اگه خیلی بخوای واقع گرایانه نگاه کنی هر رابطه ای که شروع کنی از همون ابتدا می تونه پتانسیل اینو داشته باشه که خیلی مزخرف جلو بره یا بالعکس عالی باشه، منظورم تو هر رابطه ای ها، چه رابطه اجباری با آدم مزخرف، آدمی که همیشه هست و باید حتی در پایین تر سطح باهاش رابطه داشته باشی یا یه رابطه ی فکر شده، انتخاب مناسب، یه رابطه ی خوب یه رابطه ی عالی، همشون همه ی رابطه ها رو میگم...همشون میتونن اون پتانسیل dark side و داشته باشن، همیشه می تونی گند بزنی همیشه این پتانسیل وجود داره، می تونه یه طرفه باشه یا دو طرفه -گند زدن و میگم-....به علتی که به رابطه ها گند زده میشه کاری ندارم، اصلاً هر چی...به این که مقصر کیه کاری ندارم...دارم راجع به زمان بالقوه شدن اون پتانسیله حرف میزنم، دارم راجع به لحظه ی دعوا حرف میزنم، دارم راجع به دعواهای شدید حرف میزنم، دارم راجع به زمانی حرف میزنم که طاقت دو طرف طاق!؟ شده همه چی و میریزن وسط...دعوا میکنن، همدیگرو حرص میدن محکوم میکنن فحش میدن شاید، یا نه مودبانه دعوا میکنن، تیکه میندازن، طعنه دار حرف میزنن، دارم راجع به خط قرمز هر رابطه به طور منحصر به فرد جدا از هر رابطه ی دیگه با توجه به تعریف اون رابطه حرف میزنم....حتی دارم راجع به زمانی که بهش میگی "باید باهام حرف بزنیم" یا " میدونستی من فلان روز که فلان چیزو گفتی ناراحت شدم" حرف میزنم...وقتی که می دونی روز خوبی برای رابطتون نیست، البته بعضی اوقات دعوا میکنی که بهتر بشه نه منظورم اینه که وقتی دعوا از رو ناراحتیه....دارم راجع به اون لحظه حرف می زنم...گذر از اون لحظه ها راحت نیست نه فقط برای من دیدم برای خیلی ها سخته، سخته به آدمها بگی کارشون اشتباه بوده، رنجیده شدی به خاطرشون...سخته دعوای منصفانه بکنی، سخته تو دعوا خودخواه نباشی، سخته تاثیر گذار باشی، سخته...آدمها سخت شدن...سخت شدن برای پذیرفتن، سخت شدن برای منصف بودن، همه تو یه حالت ناخودآگاه قانون جنگل هستن، نشنیده، دعوا نکرده تو گارد هستند، معنی محبت عوض شده...منطق مشترک پیدا نمیشه...مگه منطق می تونه نسبی باشه آخه؟ آدم ها نمی خوان بشنون.....اصلاً سخته دعوا کنی بعد همه چیز مثل قبل بشه، یا کسی اون اندازه که حقش نیست نرنجه...اصلاً گوش دادن، شنیدن حرفی که میزنی نه چیزی که دوست دارن برداشت کنن سخت شده....حالا به هر دلیلی با هر شخصیتی تو هر رابطه ای وقتی اون لحظه می رسه باید بتونی خوب ردش کنی...درست ردش کنی...منصفانه ردش کنی، حق خودت از بین نره حق کسی و نگیری...سخته...نمی دونم غریزیه یا مهارت ، آدم های کمی تو زندگیم دیدم که با همون کیفیت که گفتم رد میشن از اون لحظه...بارزترینشون خاله مه ...کلاً تو خانواده ی مادری ژنی ه فکر کنم...هر کدومشون یه تخصصی دارن تو رابطه ها اما انصافاً خاله عزیزم عجیبه (مامان انسی منظورمه)...فکر کنم اسمشو بذارم توانایی بهتر باشه...دوست دارم بتونم این توانایی و داشته باشم...به هر حال برای همه اون لحظه پیش میاد باید آماده بود باید یاد گرفت حتی درست دعوا کرد...باید یاد گرفت بعد از دعوا چی کار کرد.....حتی با سپور/ راننده تاکسی/ دوستت....
نمی دونم تونستم بگم منظورم چی بود یا نه!!؟ اما باید میگفتم بالاخره چند وقته ذهنمو مشغول کرده...می تونین در دوران کار آموزی من با من دعوا کنید بعد فید بک بدید خوب بوده یا نه! :)