خب از کجا شروع کنم به غر زدن؟؟ از اینکه حالا که می تونم ای.دی.اس.ال داشته باشم کامپیترم خرابه و هر یه ربع یه بار هنگ می کنه یا اینکه یه هفتس افسردگی گرفتم و صفحه ی بلاگر برام باز نمی شد تا بیام غر بزنم؟؟؟
تقریبن همش از یه تلفن شروع شد که اتفاق خاصی هم نیفتاد در اون مکالمه اما بعدش بدون دلیل ناراحت بودم یه کم دورو اطرافم و دیدم و روز بعدش دیدم که دارم یه سری اشتباهات و دوباره تکرار می کنم و از اون روز به بعد مشکلم با خودم شروع شد.اصلن نتونستم خودم و ببخشم. کوچترین اشتباهم در حد مرگ عصبانیم می کنه. عوارض جانبی هم داره؟؟؟ البته، اطرافیان کاملن دارن بهره می برن. یکی دوبار نگاه خشمناک به کاردینال انداختم که به قول خودش جا خالی داد تا نمیره، البته حتمن بعدش من تو لیست سیاهش قرار گرفتم (اصلن مهم نیست یا درست می شه یا نمی شه دیگه) ، شدید حس می کنم رو نرو رییس مستقیم و همکاران اطراف میزم هستم و تقریبن حضور کمرنگ در حد صفر در خانواده دارم ، اونم وقتی که آخر هفته مامان مهمونی بزرگ داره.
نا گفته نماند که از پنج شنبه به بعد کمی می تونم خودم و کنترل کنم، لبخند می زنم اما شدیدن ساکت و بی روح شدم و هم چنان در جامعه عضو مفیدی نیستم.
در زمان های قدیم درک شرایط آدم ها جز اصول اولیه زندگیم بود اما الان قدرت درکمو از دست دادم و کوچترین عهد شکنی، کلاهبرداری، رفتار غیر اصولی و حرفه ای و مهم تر از اون دروغ می تونه من و تا سر حد مرگ عصبانی کنه.
ایشالا زودتر با خودم کنار بیام، روشمو اصلاح کنم و به زندگی عادی برگردم ( کلاس سه تارو یوگا و محک یه هفتس تعطیل شده )
در ضمن هنوز اخراج نشدم اما احتمالش هنوز هست!
در ضمن تر اینکه مهندسین موجود کامپیتر بیاین کمک پیلیز که این کامپیتور در حال احتضاره!
تقریبن همش از یه تلفن شروع شد که اتفاق خاصی هم نیفتاد در اون مکالمه اما بعدش بدون دلیل ناراحت بودم یه کم دورو اطرافم و دیدم و روز بعدش دیدم که دارم یه سری اشتباهات و دوباره تکرار می کنم و از اون روز به بعد مشکلم با خودم شروع شد.اصلن نتونستم خودم و ببخشم. کوچترین اشتباهم در حد مرگ عصبانیم می کنه. عوارض جانبی هم داره؟؟؟ البته، اطرافیان کاملن دارن بهره می برن. یکی دوبار نگاه خشمناک به کاردینال انداختم که به قول خودش جا خالی داد تا نمیره، البته حتمن بعدش من تو لیست سیاهش قرار گرفتم (اصلن مهم نیست یا درست می شه یا نمی شه دیگه) ، شدید حس می کنم رو نرو رییس مستقیم و همکاران اطراف میزم هستم و تقریبن حضور کمرنگ در حد صفر در خانواده دارم ، اونم وقتی که آخر هفته مامان مهمونی بزرگ داره.
نا گفته نماند که از پنج شنبه به بعد کمی می تونم خودم و کنترل کنم، لبخند می زنم اما شدیدن ساکت و بی روح شدم و هم چنان در جامعه عضو مفیدی نیستم.
در زمان های قدیم درک شرایط آدم ها جز اصول اولیه زندگیم بود اما الان قدرت درکمو از دست دادم و کوچترین عهد شکنی، کلاهبرداری، رفتار غیر اصولی و حرفه ای و مهم تر از اون دروغ می تونه من و تا سر حد مرگ عصبانی کنه.
ایشالا زودتر با خودم کنار بیام، روشمو اصلاح کنم و به زندگی عادی برگردم ( کلاس سه تارو یوگا و محک یه هفتس تعطیل شده )
در ضمن هنوز اخراج نشدم اما احتمالش هنوز هست!
در ضمن تر اینکه مهندسین موجود کامپیتر بیاین کمک پیلیز که این کامپیتور در حال احتضاره!
نظرات
چرا یوگا تعطیل شد ؟ پس چرا ما تعطیل نشدیم ؟