مکالمه ی من و یه دوست صمیمی بعد از یه مدت طولانی :
من:سلام چطوری تو؟
دوستم: من خوبم تو چطوری اوضاع خوبه؟
من:آره خدا رو شکر بد نیست.بابا میست کردم یه عالمه.کجاهایی؟یه برنامه بذاریم
دوستم:قربونت برم منم همینطور.پایم.یه برنامه جور کنیم همدیگرو ببینیم.
من:حتمن تو برنامت چه جوریه؟بیزی هستی این روزا؟
دوستم:نه خلوت خلوتم
من:اه چه خوب بذار ببینم....امشب کلاس داری؟
دوستم:نه
من:چه خوب پس امشب جور کنیم همدیگرو ببینیم؟البته من هین هفته سرم شلوغه اما اگه تو بتونی امشب یه کوچولو ببینمت
دوستم:اممممم منم پایم اما فک کنم امشب برنامه داشته باشیم
من: اه.اوکی مهم نیست منم حواسم نبود نمی رسم بهت امشب
دوستم:حتمن سعی می کنم تو این هفته یه برنامه جور کنیم اگه تو سرت شلوغ نبود و گر نه حتمن هفته ی دیگه یه برنامه می ذاریم
من:باشه حتمن.خیلی میست کردم.حتمن جورش می کنیم.این هفته سرم شلوغه اما اگه باز تونستی چیزی و ست کنی حتمن خبر کن
دوستم:حتمن
من:پس من برم دیگه قربونت.ایشالا زود ببینمت
دوستم:آره حتمن جور می کنیم.مراقب خودت باش
من:تو هم مین طور خدافظ
دوستم:خدافظ

نظرات

‏ناشناس گفت…
kodoom doostet?
تیر ۰۶, ۱۳۸۷ ۷:۳۳ قبل‌ازظهر
ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

27 اسفند! تا ساعت 6 سر کار بودم و منتظر بودم فایل 170 مگیم تو "دراپ باکس" آپلود بشه و من با خیال راحت سال 93 از دفتر بیام بیرون که نشد و من لپ تاپ شرکتو زدم زیر بغلم و اومدم بیرون که سر فرصت گزارشو بفرستم و با خودم گفتم گور بابای گزارش! امشب به دست مدیریت نرسه کسی نمی میره. پس، فردا می فرستم :دی 28 اسفند! لپ تاپ و  زدم به برق، فایلو دوباره آپلود کردم و از خونه زدم بیرون که در48 ساعت باقی مونده به سال نو یه ذره به کارها و خرید ها و ....برسم و به خودم حال و هوای عید بدم. خرید عجله ای با مادر، انجام امور اداری با پدر و قرار یهویی با "ک" و "ه"  از دستاوردهای پنج شنبه بود. 29 اسفند! اتاقم گند بود، یه عالمه خرید داشتم هنوز! برای اعضای خانواده عیدی نخریده بودم، دیگه داشتم استرس می گرفتم، یه دوست  دیگه هم خرید هفت سین داشت که وسط بارون موفق شدیم کارهای اون و اکثرکارهای منو انجام بدیم. عصربرگشتم خونه و مشغول  تمیزکاری شدم. آخ که چقدر خونه تکونی دوست دارم! امسال از بس در عجله بودم که نشد به موسیقی گوش بدمو کار کنم اما در عوض فکرکردم، تخیل کردم، مرور کردم، آر
بیشتر بخوانيد

غم قورت داده شده

 چقدر سخته وقتی آدم ناراحته، غمشو بخوره و منطقی باشه، هر کسی حدی از تحمل رو داره و ظرفیت آدم‌ها اصلا قابل مقایسه نیست، چقدر سخته وقتی از دست عزیزترین‌هات ناراحتی، ناراحتی‌های گذشته رو مطرح نکنی و فقط رو موضوع پیش‌آمده تمرکز کنی و ذهنت و احساسات رو در دست بگیری، خیلی سخته
بیشتر بخوانيد
حجم تغییرات تو تهران خیلی زیاد شده، در حدی که یه مدت کوتاه به یه محل سر نمی زنی بعدش یه عالمه تغییر توش می بینی و هی باید به خودت بگی جای فلان مغازه چی بود؟ این ساختمونه نماش چه رنگی بود؟ صاحب سبزی فروشیه چرا عوض شد؟؟ و قس علی هذا..... گاهی خسته می شم از این همه تغییر، اونم بدون اینکه با من هماهنگ کنن و یا خبر بدن، شاید با کسی کاری داشتم، شاید دلم می خواست عکسی بگیرم....یادم باشه این سری که شهردار شدم بگم اعلام کنن اول دو تا دو هفته هیچ کس به هیچ چیز دست نزنه، یه کم که آروم شد همه چیز بعد بگم ادامه بدن هر غلطی که دارن انجام می دن رو پ.ن. خیلی بده بری و نتونی خونه ی مادربزرگتو پیدا کنی ....
بیشتر بخوانيد